دریا ها به ترتیب وسعت نوشته شده اند.

1.اقیانوس کبیر(آرام):Pacific ocean

وسعت حدود 166 میلیون کیلومتر مربّع(بزرگ ترین اقیانوس جهان)

دریا های منشعب از آن عبارت انداز: برینگ- اختسک- ژاپن- چین- مرجان- تاسمانی- خلیج کالیفرنیا و آلاسکا.

عمق متوسّط:4188 متر- عمیق ترین ناحیه که در ضمن عمیق ترین ناحیه ی جهان به شمار می رود گودال ماریان در شرق فیلیپین با بیش از 11000 متر عمق.

2.اقیانوس اطلس :Atlantic ocean

وسعت حدود 83 میلیون کیلومتر مربّع واقع بین قارّه آمریکا و قارّه های اروپا و آفریقا.

دریا های منشعب از آن عبارت انداز:کارائیب- شمال- لابرادور- بالتبک- مانش و خلیج های هودسن- گینه- بیسکای(کاسنگنی)-مکزیک.

دریای مدیترانه و انشعاب آن(آدریاتیک،اژه،ایونی،تیرنو)به وسیله ی تنگه ی جبل الطّارق و دریا های مرمره و سیاه به وسیله ی تنگه های داردانل ویسفر از آب این اقیانوس تغذیه می شوند.جریان معروف آب گرم گلف استریم در نیمه ی شمالی این اقیانوس دیده می شود.

عمیق ترین ناحیه ی این اقیانوس 9200 متر و در شرق جزیره ی پورتوریکو می باشد.

3.اقیانوس هند Indian ocean:

وسعت حدود 75 میلیون کیلومتر مربّع.

دریا های منشعب از آن عبارت انداز:آندامان،عمان و خلیج های فارس،بنگال و عدن.

عمیق ترین ناحیه ی این اقیانوس در جنوب جزیره ی جاوه ی اندونزی و به عمق 7450 متر می باشد.

4.اقیانوس منجمد شمالی Arctic ocean:

وسعت حدود 15 میلیون کیلومتر مربّع.

در بیشتر مواقع سال آب های این اقیانوس یخ بسته اند.

دریا های منشعب عبارت انداز:لاپتف- سفید- بارنتز- لینکلن- بوفورت.

این اقیانوس به وسیله ی تنگه ی برینگ با اقیانوس کبیر(آرام) و از طریق دریای گروئنلند با اقیانوس اطلس ارتباط پیدا می کند.

5.اقیانوس منجمد جنوبی Antarctic ocean:

وسعت حدود 20 میلیون کیلومتر مربّع.

در اکثر مواقع سال آب های این اقیانوس نیز یخ بسته اند.

کره ی زمین کروی کامل نیست بلکه در ناحیه ی قطبی فرورفتگی دارد به طوریکه شعاع استویی زمین 6378 کیلومت و شعاع قطبی آن6357 کیلومتر است.

وسعت کلّ کره ی زمین 510 میلیون کیلومتر مربّع است.از این مقدار 360 میلیون کیلومت مربّع را اقیانوس ها و دریا های منشعب از آن ها اشغال کرده و 150 میلیون کیلومتر مربّع دیگر را قارّه ها تشکیل می دهند.

      الفبای فارسی: دارای 32 حرف و الفبای عربی دارای 28 حرف می باشد.(الفبای عربی حروف "چ"،"پ"،"گ"و "ژ" را ندارد.)

      الفبای یونانی:آلفا- بتا- گاما- دانا- اپسیلون- دتا- اتا- تتا- یوتا- گاتا- لامپدا- مونو- اکسی- اومیکرون- پی-رو- سیکما- توار- بسیلون- فی- خی- یسی- اومگا.

      الفبای کر و لال ها:برای این نوع اشخاص یک سلسله حروف قرار دادی انگشتان دست بسته و یا دست باز اختراع کرده اند که 25 حرف است که اشخاص کرولال با این علائم می توانند همه چیز را بنویسند و بخوانند.

      الفبای نابینایان(Braills):الفبای افراد نابینا بر عکس کرولال ها به وسیله ی خطوط و نقاط برجسته ی الفبایی اختراع شده است.الفبای برجسته را در سال (1852.م) لوی برایل فرانسوی ابداع کرد،خود او فرزند یک نعلبند فرانسوی بود که بر اثرضربه ی درفش،چشمانش کور شد،اما در همان حال نابینایی الفبای برجسته را ساخت که به نام او مشهور است.

      الفبای تند نویسی(Shorthand):این الفبا برای نوشتن نطق ها و خطابه ها هر حرف آن مجموعا به جای دو و یا سه حرف گذاشته می شود و از خطوط موازی و نیم دایره ها تشکیل می گردد.

      الفبای مورس(Morse):الفبای مورس را،ساموئل مورس،نقّاش و فیزیکدان فرانسوی      (1771-1872) برای سهولت مخابراتِ تلگراف اختراع نمود.الفبای او مرکّب از خط و نقطه است.او برای حروف 37 علامت و برای اعداد و نقطه گذاری 26علامت گذاشته است.امروزه به وسیله ی دستگاه تله تایپ،با این سیستم(منظور سیستم الفبایی مورس)،نقطه ها و خط ها از دستگاه فرستنده در دستگاه گیرنده نوشته شده و به صورت تلگراف آماده می شوند.

مسلما خط پس از تکلّم و زبان به وجود آمده است و سیر تکاملی آنرا می توان به طور خلاصه به این ترتیب بیان کرد.

خطّ تصویری:انسان در آغاز برای ثبت وقایع یا انتقال پیام تصویری می کشید مثلا تصویر خورشید به معنا ی روز و تصویر ماه به معنای شب بود.

با پیشرفت تمدّن و تکامل انسان ها این تصویر ها ساده تر شدند و برای انتقال پیام ها سرعت عمل پیدا کرد و قرار دادی برای انتقال پیام خطّی  بین خودشان به وجود آوردند،مهم ترین این خط علامت هایی است که در مصر به کار گرفته شد و بدان نام هیروگلیف نهاده اند که نقوش و علائمی روی برگه های پاپیروس(برگه هایی که مصریان باستان  آن را از گیاهی که در کناره ی رود نیل می رویید گرفته اند.)می کشیدند.

خطّ هجائی:یا خطّ صوت نگار که برای هر صدایی علامتی را با کشیدن تصویر یا علائمی یا نقوش خاص به کار گرفته و در واقع هجی کردن کلمات شروع شد مثلا برای فهماندنBelieveاز علامت زنبورbeeو برگleaf استفاده می شده است.

خطّ الفبایی:مرحله ی تکامل خط است که امروزه با تغییراتی مورد استفاده قرار گرفته است فنیقی ها و مصری ها و بابلی ها مخترعان این کتابت می باشند که بعدا توسط یونانی ها تکمیل و رواج یافته است و در واقع ریشه ی خط لاتین را تشکیل می دهد.

خطّ میخی: در نزد ایرانیان قدیم معمول بوده و آن را از کلدانیان و قوم آرامی گرفته و تغییراتی به آن داده اند از چپ به راست نوشته می شود 42 حرف داشته که به طور افقی و عمودی نوشته می شوند.از این خطّ سنگ نوشته های هخامنشیان را می توان نام برد در این خط هر صدا علامت خاصّی دارند که مجموع صداهای 21 حرف بودند بایرون ولیزی نخستین کسی بود که خطّ میخی را کشف کرد.

خطّ پهلوی:که از آرامی گرفته شده بود و بسیار مشکل هم بود چون یک حرف باید چندین صدا داشته باشد بیش از 25 حرف نداشت و دو قسم هم بود اشکانی و ساسانی.

خطّ اوستایی:گرچه ای خط از پهلوی اقتباس شده بود امّا تغییرات فراوانی یافت.از جمله این که اِعراب داخل حروف گردید و از چپ به راست نوشته و خوانده می شود و 44 حرف داشت.

خطّ آرامی:از خطّ میخی است که برخی از کتیبه های هخامنشیاین بدان نوشته شده است.

خطّ سغدی:که از خطّ آرامی اقتباس گردیده.

خطّ عربی:که از خطّ قبیله بنی سام بود که از خطّ سامی اقتباس شده بود.

خطّ مالی:که تلفیقی از خطّ آرامی و عربی بود.

خطّ سریانی:که از این خط کوفی و نسخ پدید آمده است.

خطّ کوفی:در کوفه رواج داشت تا این که از روی خطّ نسخ و تعلیق و چندی بعد از روی تعلیق بوسیله میرعلی تبریزی،خطّ نستعلیق به وجود آمد و این به دست میرعماد حسینی قزوینی  به سر حدّ کمال رسید.(25 حرف دارد.)

ابجد:حروف ابجد عبارت اند از: