زبان های اصلی عبارتند از:

1.زبان های هند و اروپایی شامل:

الف-زبان لاتین:که در کشور های ایتالیا و اسپانیا،پرتغال،آمریکای لاتین(آمریکای مرکزی و جنوبی را که زبان لاتین در آن جا رایج است آمریکای لاتین می گویند.)

ب-زبان ژرمانی:شامل انگلیسی،آلمانی،سوئدی،نروژی،دانمارکی،هلندی و قسمتی از زبان کشور های فنلاند،بلژیک،لوکزامبورگ،سویس را شامل می باشد.

ج-زبان اسلاوی:که زبان های روسی،لهستانی،اوکرائینی،چکسلواکی،یوگسلاوی(صربستانی)،بلغاری،رومانیائی و قسمت های زیادی از شرق اروپا را شامل می شود.

د-هند و ایرانی و یونانی:که شامل از زبان های هندی،بنگالی،فارسی،ارمنی و یونانی می  شود.

2.زبان های سامی و حامی،که زبان سامی شامل مردمان عرب خاور میانه و یهود(عبری) و زبان حامی شامل مردمان عرب شمال آفریقا می گردد.

3.زبان های چینی و ژاپنی،که از نظر تکلّم اکثریّت داشته و شامل منطقه ی آسیای شرقی می شوند،از ویژگی های این زبان ها یک سیلابی بودن آن ها است.

4.زبان ماله ای،که در آسیای جنوب شرقی و جزایر اقیانوس آرام رواج دارد و شاخه هایی را مانند استرونزی، تاگالائی و مائوری را شامل می شود.

5.زبان های کلدانی،آرامی،سریانی،فنیقی که زبان های باستانی به شمار می آیند و فقط برخی لغات آن ها وارد زبان های رایج فعلی گردیده اند.

6.زبان پارسی که از نظر ریشه جزو زبان های هند و اروپایی است ولی از 700  سال قبل تاریخی روشن و مدونی دارد و خود به چهار دسته تقسیم می شود:

1. فارسی باستان(فرس قدیم)

2. زبان پهلوی

3. زبان ساسانی

4. فارسی دری